Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Η παρέμβαση της Αννας Μαντέλου στην 2η συνάντηση (9-7-2014)

Της Αννας Μαντέλου

Η αστική τάξη μετά την απίσχναση του δικομματικού μοντέλου, η ίδια προσπαθεί να δημιουργήσει τον μύθο της κεντροαριστεράς.

Η ΔΗΜΑΡ , το δεξιό κομμάτι του συνασπισμού που αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ , συμμετείχε στην παραπαίουσα κυβέρνηση, σε στιγμές οριακές για την ύπαρξη της ίδιας και της έδωσε ιδεολογικό φιλί της ζωής, ως δήθεν «υπεύθυνη» αριστερά.
Σήμερα ζητάει ένα τμήμα των στελεχών της μετά μάλιστα την εκλογική της συντριβή ένα είδος συνεργασία μαζί μας χωρίς να αλλάξει τις απόψεις της για την μεταρρύθμιση του « κράτους» , με την συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων, με μια μη ταξική ανάλυση για την φύση του κράτους .

Οσο για τους πασοκογενείς που δεν τους κάνει ο Βενιζέλος και στρέφονται σ΄εμάς είναι τα υπολείμματα της σοσιαλδημοκρατίας που στην Ελλάδα όπως και σε όλη την Ευρώπη επέβαλαν τις νεοφιλεύθερες πολιτικές της δημοσιονομικής προσαρμογής σε αγαστή συνεργασία με την λαϊκή δεξιά, δημιούργησαν στρατιές εκατομμυρίων ανέργων και με κροκοδείλεια δάκρυα αναφέρονται σε αυτές τις ζωές που κατέστρεψαν, με ευχολόγια.

Αντιμετωπίζουν δε σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ σαν εφαλτήριο που πιθανόν να τους βοηθήσει για αποκατάσταση όχι της τιμής τους, κατά την γνώμη μου, αλλά της αποφυγής καταβολής των επιτιμίων που είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν για τον εξαγνισμό τους από δεκαετίες λαμογιάς και εκμαυλισμού πολιτικού και πολιτιστικού.

Η συνεργασία μας με τους παραπάνω είναι σαφές ότι θα οδηγήσει σε μείωση της εκλογικής μας επιρροής αντί την θεωρούμενη ενίσχυση της. Διότι οι πολίτες δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου. Αν για βραχυπρόθεσμες εκλογικές σκοπιμότητες βρεθούμε στην ίδια μεριά μαζί τους θα κάνει κακό αντί για καλό. Γιατί το διαφορετικό κοινωνικό όραμα δεν το ενισχύει η ύπαρξη στις γραμμές μας διάφορων καριεριστών της πολιτικής που βρωμάνε την μούχλα της κοινωνικής καταστροφής που δημιούργησαν.

Στην Ελλάδα των μνημονίων έχουμε στο πεδίο της ταξικής σύγκρουσης, μετά την ανάπτυξη των κινημάτων των πλατειών και των μαζικών κινητοποιήσεων όλων των κοινωνικών ομάδων που θίγονται την συνειδητοποίησή των εργαζομένων ότι η λύση είναι πολιτική.

Αυτό εμφανίζεται και στο πικ της αντίστασης τους αλλά και μετά την ήττα που τους επιβάλει η σκληρή νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση. Η μάχη τους δεν μπορεί να βρει διέξοδο ούτε καν σε μικρές έστω νίκες.

Ο στόχος της άρχουσας τάξης για την πλήρη εξάρθρωση των εργασιακών θεσμών και τον έλεγχο ενός τεράστιου εφεδρικού εργατικού δυναμικού, οδηγεί ένα μεγάλο τμήμα των εργαζόμενων να αναπαράγουν την εργασιακή τους δύναμη σε συνθήκες μεσαιωνικής εκμετάλλευσης.

Σε αυτό το σκηνικό της οξείας ταξικής σύγκρουσης, αναδύθηκε η πολιτική εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ, που με το ριζοσπαστικό του χαρακτήρα συνδέθηκε με τα κινήματα και δημιούργησε στην Ελλάδα την ελπίδα για τους φτωχούς, για την ικανοποίηση των αναγκών πάνω από τα κέρδη για τον έλεγχο των στρατηγικών τομέων της οικονομίας από τους εργαζόμενους, για την πλήρη ρήξη με το νεοφιλεύθερο μοντέλο της καπιταλιστικής αναδιάταξης.

Η εκλογική του μεγέθυνση και η πρωτιά του στις ευρωεκλογές, έδωσε σε όλη την Ευρώπη, και κυρίως στις χώρες του νότου, το μήνυμα ότι οι λαοί μπορούν να αμφισβητήσουν την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα.

Η περαιτέρω εκλογική μας διεύρυνση μπορεί να συμβεί μόνο αν προτάξουμε γι’ άλλη μια φορά τα κινηματικά μας χαρακτηριστικά, που υποχώρησαν λόγω της μετατόπισης του βάρους στην κοινοβουλευτική μας εκπροσώπηση.

Μετά το 2012 θεωρήσαμε δεδομένη την υποστήριξη των ριζοσπαστικών τμημάτων του πληθυσμού και προσπαθήσαμε να «πείσουμε» τα μεσαία στρώματα, σε μια εποχή μάλιστα που αυτά φτωχοποιούνται και ο συντηρητικός λόγος, τους φαίνεται ανεπαρκής.
Ταυτόχρονα το μοντέλο οργάνωσης που προτάξαμε, ιεραρχικό και συγκεντρωτικό, σήμερα δεν εμπνέει τους πολίτες και δημιουργεί καχυποψία για το μέλλον, τον φόβο για την δημιουργία δηλαδή μιας νέας κάστας γραφειοκρατών που θα ρυμουλκήσουν την ζωή τους σε νερά που οι ίδιοι δεν θα έχουν διαλέξει.

Το έχω ξαναπεί, αλλά το έχω ξανακούσει. Εννοώ την ρήση «όλοι ίδιοι είναι» που αφορά την συνειδητοποίηση της προδιαγεγραμμένης πορείας για τους διαχειριστές της πολιτικής, και την αυτονόμηση της δραστηριότητά τους από το κοινωνικό γίγνεσθαι, τον παραγοντισμό, τα προνόμια οικονομικά και κοινωνικά.

Π ως μπορούν να πεισθούν οι πολίτες να συμμετέχουν σε ότι τους πονά και ότι τους δημιουργεί τη καθημερινή αγωνία επιβίωσης;

Μόνο αν αισθανθούν ότι οι ίδιοι και μόνο αυτοί θα είναι οι αυριανοί στρατηγοί της δημιουργίας της καθημερινής ζωής τους.

Ένα παράδειγμα τέτοιου τύπου είναι οι εργαζόμενοι στην αυτοδιαχειριζόμενη ΒΙΟΜΕ.

Ενας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, θα μου πείτε, και μάλιστα όταν έχει να παλέψει και με τους εργατοπατέρες του Κ.Κ.Ε. που εναντιώνονται στο εγχείρημα

Εν κατακλείδι πρέπει να προτάξουμε το άλλο μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης στην πράξη, και να συνεχίσουμε να αναδεικνύουμε περισσότερο όλα αυτά τα κινήματα κατά των πλειστηριασμών, των εξώσεων, των διοδίων, του πορισμού τροφής χωρίς μεσάζοντες, της υπεράσπισης του δικαιώματος στην στέγη, της παιδείας, της υγείας, του πολιτισμού, της ενέργειας, της προστασίας του περιβάλλοντος, της υπεράσπισης των αιγιαλών, κοινωνικά αγαθά που κανένας δεν θα τα στερείται.

Να υπερασπιζόμαστε καθημερινά τις ατομικές ελευθερίες που φαλκιδεύονται, τα δικαιώματα αυτοπροσδιορισμού κάθε ομάδας, φύλου, μειονοτήτων.

Αν αυτά δεν γίνουν ο κορμός της κινηματικής μας δράσης κινδυνεύουμε να στοχεύσουμε σε κοινωνικό κενό χώρο και όχι μόνο θα χάσουμε την μάχη αλλά και να συνεχίσει η αστική τάξη ανενόχλητη την κοινωνική καταστροφή της σε ένα θανατερό εναγκαλισμό με την κοινωνία.

Και θα κλείσω με τρεις προτάσεις που θεωρούμε σημαντικές σαν απάντηση στη σημερινή κατάσταση του κόμματος.

1. Να δημιουργηθεί από εμάς μια ομάδα επικοινωνίας με στόχο την διάχυση της πληροφόρησης σε όλες τις οργανώσεις που δραστηριοποιούμαστε για τα πεπραγμένα του κόμματος. Δεν είναι δυνατόν οι διάφοροι μηχανισμοί να έχουν την αποκλειστική πληροφόρηση για αυτά και τα μέλη να αγνοούν τι συμβαίνει, υπάρχοντας σαν τελευταίοι αποδέκτες εντολών δράσης.

2. Να δημιουργηθεί μια πλατφόρμα πληροφόρησης.

3. Να ζητήσουμε από τις οργανώσεις μας να κάνουν ανοικτές συνελεύσεις, για την συμμετοχή του κόσμου που δεν ενεργοποιείται σε συζήτηση κυρίως για την πολιτική του κόμματος.

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Επικοινωνία

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *