Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

Για τις πολιτικές συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ

Γνωρίζετε ποιά είναι η "δημοκρατική Συμμαχία";
Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

(εισήγηση στην συνέλευση της ΟΜ του ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου)

Η νίκη μας στις δημοτικές εκλογές, αν και εξαιρετικά σημαντική, εμπεριέχει ωστόσο ένα κίνδυνο: Να εγκλωβιστούμε σε πρακτικές “γαλατικού χωρίου”, που μόνον στο φαντασιακό μπορούν να σταθούν με επιτυχία. Αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο βάρος της δουλειάς της ΟΜ Χαλανδρίου θα πρέπει να δοθεί στην υποστήριξη της επιτυχίας της δημοτικής αρχής στη πόλη μας. Ωστόσο, τόσο η κατεύθυνση όσο και η επιτυχία της δουλειάς αυτής δεν είναι άμοιρη των πολιτικών διακυβευμάτων που τίθενται στην συγκεκριμένη συγκυρία και του τρόπου που θα απαντήσει το κόμμα μας σε αυτά.

Με τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών στην ΔΕΘ ανοίγει ουσιαστικά η προεκλογική περίοδος με τον ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικεί μια εκλογική νίκη που θα τον οδηγήσει στην κυβέρνηση. Οι πολιτικές συμμαχίες έχουν αναδειχθεί σε καθοριστικό παράγοντα μπροστά σε αυτή την προοπτική. Προβληματίζουν και απασχολούν όχι μόνον τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις εκλογές του Μάη είχε ακόμα την ευχέρεια να παραπέμπει στις καλένδες αυτό το σοβαρό ζήτημα, υποστηρίζοντας την θέση ότι η κοινωνική πόλωση και η λαϊκή αγανάκτηση απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές θα επιφέρουν ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό. Πριν λοιπόν αποκρυσταλλωθούν αυτές οι ανακατατάξεις, είναι νωρίς να δοθεί συγκεκριμένη απάντηση το ζήτημα των πολιτικών συμμαχιών.

Όμως στα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών αποκρυσταλλώθηκαν αυτές οι ανακατατάξεις και είναι δυσμενείς για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα νέα πολιτικά μορφώματα που εμφανίστηκαν την εποχή των μνημονίων (από την “χρυσή αυγή” ως το “ποτάμι”) δεν κινούνται προς αριστερές και προοδευτικές κατευθύνσεις. Επίσης στον ευρύτερο χώρο της εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστεράς παρατηρείται εκλογική στασιμότητα. Όμως, πιο καθοριστικό είναι η δεδηλωμένη η άρνηση συνεργασίας αυτής της Αριστεράς (ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ) με τον ΣΥΡΙΖΑ στην προοπτική κατάκτησης της κυβερνητικής εξουσίας.

Με αυτά τα δεδομένα η μόνη πιθανή εκδοχή σχηματισμού συμμαχικής κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια κυβέρνηση με πολιτικές δυνάμεις οι οποίες βρίσκονται σαφώς δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ. Μπροστά σε αυτή την “ρεαλιστική εκδοχή” έχει εγκαταλειφθεί πρακτικά ο στόχος της “αυτοδυναμίας” και έχει μετατοπιστεί το κέντρο της πολιτικής στην αναζήτηση στηριγμάτων είτε με την μορφή πολιτικών συμμαχιών κορυφής είτε με την προσέλκυση των συντηρητικών ψηφοφόρων. Με αυτά τα δεδομένα, όπως έχει γράψει ο σ. Τ. Κορωνάκηςεκκινεί μία συζήτηση περί μετατόπισης της γραμμής μας, είτε προς την Κεντροαριστερά, είτε προς τον πατριωτικό χώρο, αναζητώντας και την αύξηση της επιρροής μας και την συγκρότηση συμμαχιών. Έτσι όμως δημιουργείται ένας πραγματικός κίνδυνος αλλοίωσης του στίγματος που μας έφερε ως εδώ και αποσταθεροποίησης του κόσμου που ήδη πίστεψε και αγωνίστηκε για την κυβέρνηση της Αριστεράς

Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης εκφράζονται απόψεις όπως του σ. Δ. Παπαδημούλη «καλούμε τους πάντες πλην της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και των νεοναζί της Χρυσής Αυγής». (δηλώσεις 22/06/2014 στο Real FM), οι οποίες εκφεύγουν έξω από από τα πλαίσια των συνεδριακών αποφάσεων. Όμως το ζήτημα δεν παραμένει στον χώρο των “συζητήσεων”. Πρακτικά προωθούνται πρωτοβουλίες επαφών και συναντήσεων πλαίσια της “γραμμής” Παπαδημούλη. Κάποιες από τις οποίες έρχονται στο φως της δημοσιότητας, όπως οι πρόσφατες συναντήσεις με την ΔΗΜΑΡ και δηλώνεται το “θετικό κλίμα” που διαπιστώθηκε σε αυτές...

Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά αυτής της πολιτικής των συμμαχιών, η οποία απειλεί άμεσα την φυσιογνωμία και την συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ: Είναι η ενσωμάτωση εντός των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ προσώπων από το φθαρμένο πολιτικό προσωπικό άλλων κομμάτων ή το μεντιακό κατεστημένο, χωρίς μάλιστα να λαμβάνεται μέριμνα για την ύπαρξη στοιχειωδών δεσμεύσεων. Δεν αναφέρομαι μόνον στην παλαιότερη περίπτωση “Τατσόπουλου” αλλά σε πολλά περιστατικά από στις πρόσφατες εκλογές (δημοτικές, περιφερειακές ευρωεκλογές), τα οποία προέκυψαν από αποφάσεις που λήφθηκαν χωρίς την συμμετοχή των μελών, δίχασαν τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και είναι γνωστά σε όλους.

Η τελευταία απόφαση της ΚΕ επιτροπής όχι μόνον δεν εκφράζει μια σαφή και καθαρή θέση στο ζήτημα των πολιτικών συμμαχιών αλλά δεν προσδιόρισε ούτε καν τις στοιχειώδεις “κόκκινες γραμμές”, οι οποίες οριοθετούν τις πολιτικές κατευθύνσεις για τις πρωτοβουλίες και δράσεις που βρίσκονται εν εξελίξει αυτή την περίοδο, ώστε να διασφαλίζεται η υλοποίηση των των συνεδριακών αποφάσεων και των γενικότερων κατευθύνσεων του κόμματός μας. Παρ' όλο ότι στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΕ κατατέθηκαν συγκεκριμένες προτάσεις και διατυπώθηκαν συγκλίνουσες απόψεις από διαφορετικά ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα, δεν κατέστη δυνατόν να διεξαχθεί ένας γόνιμος διάλογος και να επιτευχθούν δημιουργικές συγκλίσεις λόγω της επικράτησης πολιτικών πρακτικών οι οποίες επιδίωκαν μην διαταραχθούν οι υπάρχοντες μικροσυσχετισμοί που διαμορφώνουν τις πλειοψηφίες και τις μειοψηφίες εντός των κεντρικών (και όχι μόνο) οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ευθύνη μιας απόφασης στο ζήτημα των πολιτικών συμμαχιών είναι σήμερα ιδιαίτερα κρίσιμη γιατί γίνεται εκ των πραγμάτων κάτω από το βάρος δυο άλλων σημαντικά αρνητικών παραμέτρων που προσδιορίζουν την συγκυρία: Ο ένας παράγοντας είναι η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να μετατραπεί σε ένα μαζικό κόμμα. Ο άλλος είναι η έλλειψη κοινωνικών ερεισμάτων και οργανικών δεσμών με την ελληνική κοινωνία.

Ο κοινωνικός συσχετισμός σήμερα στη χώρα μας είναι δυσμενέστερος απ' ότι ήταν το 81 για το ΠΑΣΟΚ. Τότε το ΠΑΣΟΚ είχε σημειώσει λίγα χρόνια πριν μια σημαντική νίκη στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 78 και είχε ισχυρές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα. Οι “δύο πυλώνες” της δημοκρατίας κατά την προσφιλή έκφραση εκείνης της εποχής - “η τοπική αυτοδιοίκηση” και το “συνδικαλιστικό κίνημα” - ήταν υπό τον έλεγχό του. Σήμερα τα πολιτικά και κοινωνικά ερείσματα του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτούς τους χώρους είναι σαφώς περιορισμένα.

Με αυτά τα δεδομένα θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας την προειδοποίηση που απεύθυνε ο σ. Ανδρέας Καρίτζης με κείμενό του στην “αυγή”: “Γιατί ας μην γελιόμαστε. Χωρίς την αφύπνιση της κοινωνίας δεν μπορεί να υπάρξει θετική διέξοδος. Χωρίς μετατόπιση της ίδιας της κοινωνίας η λιτότητα θα είναι το πρόγραμμα οποιασδήποτε κυβέρνησης

Τις συνέπειες αυτής της “προειδοποίησης”, δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος πεφωτισμένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ για να τις αντιληφθεί. Είναι προφανείς στον καθένα. Σε άρθρο του Γ. Μαυρή στην “εφημερίδα των συντακτών” επισημαίνονται αρκετά παραστατικά: “Είναι πιθανό η Αριστερά να κερδίσει (αυτόνομα ή όχι) τις επόμενες εκλογές, με όρους κοινωνικής ήττας και παραίτησης, αποδιάρθρωσης και κατακερματισμού του κοινωνικού ιστού. Με δεδομένη την ιστορική αδυναμία των συνδικάτων, την έλλειψη σημαντικών μορφών αυτοοργάνωσης των κοινωνικών κινημάτων, αλλά και την οργανωτική ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν διαθέτει ακόμη οργάνωση σε αντιστοιχία με το σημερινό διακύβευμα, η κοινωνική διάλυση και ο κατακερματισμός που έχει επιφέρει η μνημονιακή πολιτική καθιστούν σήμερα τη σχέση εκπροσώπησης της Αριστεράς με το αντιμνημονιακό κοινωνικό μπλοκ των υποτελών τάξεων ιδιαίτερα επισφαλή και ευάλωτη, ακόμη και εκλογικά”.

Με αυτά τα δυσμενή δεδομένα λοιπόν θα πρέπει να εγκαταλείψουμε τον στόχο κατάκτησης της κυβερνητικής εξουσίας; Όχι βέβαια, αλλά θα πρέπει να αποσαφηνίσουμε τους πολιτικούς μας στόχους στο ζήτημα των πολιτικών συμμαχιών και επαναπροσδιορίσουμε τις πολιτικές πρακτικές με τις οποίες απευθυνόμαστε στην κοινωνία.

Οι συνεδριακές αποφάσεις δεν είναι βέβαια “θέσφατο”, ούτε μπορούν να δώσουν άμεσες απαντήσεις σε όλα προβλήματα που έχει μπροστά του σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως οι διαφοροποιήσεις και οι εξειδικεύσεις στην πολιτική γραμμή, όταν μάλιστα υπερβαίνουν τα όρια των συνεδριακών αποφάσεων, δεν είναι υπόθεση κάποιων οργάνων αλλά θα πρέπει να λαμβάνονται με δημοκρατικές διαδικασίες που κατοχυρώνουν την συμμετοχή όλων των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι ζήτημα “εμπιστοσύνης” προς κάποιους ηγετικούς κύκλους στους οποίους έχουμε αναθέσει να “διεκπεραιώνουν” αυτές τις υποθέσεις, αλλά ενεργού συμμετοχής και συνευθύνης των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν μάλιστα και οι αντίστοιχες με την περίσταση καταστατικές διαδικασίες. Το άρθρο 17 του καταστατικού προβλέπει ότι: “Σοβαρά ζητήματα της πολιτικής και της λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να αντιμετωπιστούν με την προσφυγή στη θέληση των μελών του, με το θεσμό του εσωτερικού δημοψηφίσματος στη βάση εναλλακτικών προτάσεων”. Η εφαρμογή αυτής της διαδικασίας είναι η μόνη ενδεδειγμένη πολιτική δράση η οποία εξασφαλίζει άμεσα και με την συμμετοχή των μελών την αποκατάσταση της κομματικής διαδικασίας για την λήψη απόφασης στο συγκεκριμένο σοβαρό ζήτημα.
8-9-2014

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Επικοινωνία

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *